Παρ'όλα αυτά, όλα αυτά μπορούν να χαθούν σε κλάσματα δευτερολέπτου, απλά αν ακούσω κάτι που να υπονοεί δέσμευση ή επισημοποίηση της σχέσης που πριν λίγο με έκανε να πετάω στα σύννεφα. Έχω δηλώσει, δε, περισσότερες από μία φορές, πως όποιος θέλει να με χωρίσει και δεν ξέρει πως, αρκεί να σκάσει μπροστά μου, να γονατίσει και να τείνει προς το μέρος μου το γνωστό μπορντοροδοκόκκινο βελουτέ κουτάκι από το κοσμηματοπωλείο.
Δεν το κάνω επίτηδες για να το παίξω αντισυμβατική ή για να προσποιηθώ ότι είμαι μπροστά από την εποχή μου, δεν το κάνω επειδή δεν είμαι καλά στη σχέση μου και φοβάμαι να κάνω μακροχρόνια σχέδια και όνειρα. Γίνεται εντελώς ενστικτωδώς. Φρικάρω και φαντάζομαι πως στο άκουσμα μόνο των λέξεων "γάμος", "νυφικό", "παιδιά", οι τρίχες μου σηκώνονται όρθιες και μοιάζω με γάτα σε στάση άμυνας-επίθεσης, με καμπουριασμένη την πλάτη, και τη φρίκη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου.
Μπορεί, ρε παιδί μου, να είμαι ερωτευμένη, να σ'αγαπάω, να είμαι μαζί σου ήδη 10 χρόνια και να νιώθω σαν την πρώτη στιγμή που σε κοίταξα στα μάτια και περίμενα το πρώτο μας φιλί, και να θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί σου.. Αλλά προσοχή! Μην πεις τις μαγικές λέξεις! Θα γίνω καπνός, θα εξαφανιστώ, και θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου κλαίγοντας τον έρωτα της ζωής μου που χάθηκε άδοξα επειδή δεν με καταλάβαινες!
Μπορεί να σ'αγαπάω και να το ξέρεις, μπορεί να θέλω να μείνουμε μαζί για να σου κάνω γλυκά -καθώς να μαγειρεύω δεν ξέρω και δεν προτίθεμαι να μάθω-, θα μπορούμε αν θες να κάνουμε όλα όσα κάνουν οι παντρεμένοι (αν εξαιρέσεις το σεξ στις επετείους και τις γιορτές και τα κουτσούβελα), απλά μην αναφέρεις ποτέ κάτι που να ακούγεται σαν "γάμος", "αρραβώνας" ή όπως σκατά αλλιώς μπορεί να λέγεται. Μπορεί να πιστεύεις ότι το πάμε "σοβαρά" (και το πιο πιθανό θα είναι να το πηγαίνουμε σοβαρά, μαλάκας δε θα 'σαι να το βγάζεις από το κεφάλι σου) αλλά μην του βάλεις την ταμπέλα που τόσο με τρομάζει, γιατί θα με χάσεις...
Κι όπως λέει κι ο Φοίβος..
"Αν ζούσαμε σ'άλλη εποχή,
ίσως και να 'χαμε παντρευτεί,
ίσως και να 'χαμε τώρα παιδιά,
κουμπάρο, σπίτι, πεθερικά.."
Δε ζούμε όμως...
Κι ούτε πρόκειται!
"Αν ζούσαμε σ'άλλη εποχή,
ίσως και να 'χαμε παντρευτεί,
ίσως και να 'χαμε τώρα παιδιά,
κουμπάρο, σπίτι, πεθερικά.."
Δε ζούμε όμως...
Κι ούτε πρόκειται!